Strona główna
Podstawowe informacje
Ustrój
Warunki naturalne
Ludność
Gospodarka
Historia
Kultura
Warto zobaczyć
Ciekawostki
Linki
Bibliografia
O stronie i autorce

ARCHITEKTURA I WZORNICTWO



W okresie średniowiecza mocno stylizowane wizerunki oraz kunsztowne rzeźby i witraże stanowiły wystrój katedr o spokojnych i mrocznych wnętrzach. Romanizm, obejmujący lata 1000-1300, wyrastał ze sztuki katolickiej i tym sposobem nawiązywał do architektury Starożytnego Rzymu. Wspaniałe katedry romańskie znajdują się w Spirze, Trewirze i Moguncji. Od roku 1300, styl romański zaczął ustępować stopniowo gotykowi. W okresie przejściowym, jakim był wiek XIV, powstała katedra w Kolonii. Światło wpadające do wnętrza katedr przez witraże rozjaśniało świątynie niebiańskim blaskiem.




Katedra w Kolonii



W drugiej połowie XVI wieku reformacja ograniczyła nieskrępowane dotąd bogactwo form architektonicznych budynków sakralnych. Wysiłki renesansowych budowniczych skupiły się więc na budynkach świeckich, takich jak ratusz w Augsburgu czy zamek w Heidelbergu. Wczesny barok ujrzeć można zwiedzając np. ratusze w Lipsku oraz Bremie lub würzburską Residenz. Barok szybko przeszedł w wybujałą ornamentykę rokoko - pałac Amalienburg i Residenztheater przedstawiają typowy dla tego stylu nadmiar formy. Rewolucja francuska zniszczyła dworski styl życia, który stanowił o istnieniu baroku i rokoko, zastępując go ideałami "szlachetnej prostoty" (Einfalt). Przyniosło to odrodzenie czystej linii klasycznych form nawiązujących do architektury greckiej.

Dom handlowy Wertheima w Berlinie oraz hala wystawowa w Darmstadt to dwa architektoniczne dzieła secesyjne, kierunku o stylizowanej ornamentyce z początku XX wieku. Erich Mendelsohn wykorzystał estetykę ekspresjonizmu dla potrzeb architektury tworząc kształtne budowle, takie jak Wieża Einsteina w Poczdamie. Idee leżące u podstaw Neue Sachlichkeit (Nowa Rzeczywistość) zrewolucjonizowały sztukę wzornictwa. Jako pierwszy idee te zastosował Peter Behrens. Projektując przedmioty z uwzględnieniem nowych materiałów dostarczanych przez przemysł, koncentrował się na pozbawionej ozdób, geometrycznej harmonii dzieła. Walter Gropius zaprojektował kilka wspaniałych budynków o klarownej, funkcjonalnej formie, płaskich dachach i szerokich oknach - wszystko to umożliwiła nowoczesna technika budowlana. W 1919 roku Gropius założył Bauhaus, szkołę wzornictwa, która łączyła teoretyczną znajomość nowych zasad dotyczących efektywnego wzornictwa z praktyką masowej produkcji. W 1925 roku szkoła przeniosła się do Dessau, gdzie zaprojektowany przez Gropiusa budynek uczelni stał się symbolem nowoczesnego stylu.

Hitlerowi nowe budowle nie przypadły do gustu. Ministrem architektury mianował wydalonego ze szkoły Bauhausu Alberta Speera. Zamówione przez wodza gmachy w ciężkim neoklasycznym stylu miały przetrwać do końca "tysiącletniej Rzeszy". Wiele z nich wzniesiono z myślą o masowych wiecach - za przykład może służyć hala widowiskowa oraz stadion w Norymberdze.

Architektura NRD z pewnością nie przypomina w niczym Bauhausu - pseudoklasycystyczna, groteskowo i przesadnie zdobiona niczym tort weselny. Przytłaczająco monumentalne budowle przy Karl-Marx-Allee we wschodnim Berlinie reprezentują szczytowe osiągnięcia, jeśli można użyć tego określenia, realizmu socjalistycznego.




Valid XHTML 1.0 Transitional
Valid CSS!
Some rights reserved